Liesbeth Boersen legt uit waarom ze ontslag heeft genomen als wethouder

BLARICUM - Wethouder Liesbeth Boersen heeft dinsdagavond haar ontslag ingediend omdat er kritiek op haar was vanuit de gemeenteraad. Liesbeth legt nu zelf uit wat er volgens haar aan de hand is en dat ze zich niet herkent in de kritiek van VVD, D66, Democratisch Alternatief Blaricum en twee eenmansfracties.

“Het zal u waarschijnlijk niet ontgaan zijn, dinsdag 16 februari, heb ik mijn ontslag als wethouder van de gemeente Blaricum ingediend. Direct na mijn ontslag ben ik overstelpt met hartverwarmende appjes, mailtjes en telefoontjes gevolgd door een ware bloemenhulde de volgende dag. Dat voelt fijn. De vraag echter, die als een rode draad door deze reacties liep, was: Wat is er gebeurd, waarom zag jij je genoodzaakt af te treden? En omdat ik het politieke speelveld niet wil verlaten zonder ook hierin open en transparant te zijn en om suggestieve aannames te voorkomen volgt hieronder mijn uiteenzetting.”

Krappe meerderheid

“Op vrijdagmiddag 12 februari werd door acht leden van de raad (een krappe meerderheid) een interpellatiedebat aangevraagd, schijnbaar met het doel helderheid te verkrijgen over een twaalftal onderwerpen. Opmerkelijk was dat deze issue’s allemaal recent of al langer geleden door mij beantwoord waren. De interpellatie eindigde met de woorden samengevat: ‘Als wij de antwoorden van de wethouder onvoldoende achten, houden we ons het recht voor een andersoortige motie in te dienen’. Een goed verstaander hoort hier ‘motie van wantrouwen’. Omdat ik in de loop van de tijd al op deze vragen een antwoord had gegeven, concludeerde ik dat er werd gevraagd naar de bekende weg met een heel ander doel namelijk ‘reden’ te hebben om een motie van wantrouwen in te dienen. Deze zou door een krappe meerderheid, acht van de vijftien, aangenomen worden. Ik heb toen de eer aan mijzelf gehouden en mijn ontslag ingediend.”

Sociale nieuwbouw 

“Wat waren dat nu voor vragen. Met andere woorden waaruit bestond de kritiek? Een heel scala en over meerdere jaren (beginnend in 2016) uitgesmeerd, variërend van aandacht vragen voor een bestuurlijk foutje mijnerzijds jaren geleden, ambtelijke vergissingen waarvoor uiteraard ik als bestuurder wel verantwoordelijk ben (let wel, waar gewerkt wordt, vallen spaanders) tot kritische noten over mijn houding ten aanzien van participatie. Verder kreeg mijn dossierkennis van riolering een onvoldoende en zouden bepaalde projecten te moeizaam op gang zijn gekomen. Opmerkelijk was de kritiek op de sociale nieuwbouw op het terrein van de voormalige brandweer aan de Verbindingsweg. Nota bene een project waarvan de raad zelf van tevoren alle randvoorwaarden unaniem had vastgesteld en dus precies wist wat er gebouwd zou worden. Alles overziende, stuk voor stuk geen aanleiding voor een motie van wantrouwen. Het lijkt er echter op dat de acht ondertekenaars al deze issue’s in de loop van de tijd hebben verzameld, in een mandje hebben gegooid en toen zij het mandje vol genoeg vonden mij op een ‘oeuvre motie van wantrouwen’ wilden trakteren.”

Geen vertrouwen

“Naar de reden van mijn wegsturen, kan ik alleen gissen. Er is blijkbaar een sfeer ontstaan waarbij er geen vertrouwen meer is bij een meerderheid van de raad in mijn functioneren. In het belang van Blaricum kan ik dan maar één conclusie trekken. Hoe hard ik ook heb gewerkt, dit werkt niet meer. Wellicht ben ik te eerlijk geweest, heb ik de raad er net iets te vaak op geattendeerd dat vooral het algemeen belang moet worden gediend. Misschien had ik als wethouder meer kennis omdat ik ondersteund wordt door ambtenaren.”

Lopende projecten

“Natuurlijk vind ik het jammer dat ik mij gedwongen voel om op deze manier te vertrekken. Het lijkt bijna een onmogelijke taak voor mijn opvolger zich zo snel in te werken dat de planning van de lopende projecten er niet onder zal lijden. Ook al doe ik dit in het belang van Blaricum, ik ben bang dat inwoners hier uiteindelijk door benadeeld worden.”

Dertig prachtige jaren

“Ook al is het nog vers, ik heb er vrede mee dat het nu stopt. Eindelijk, na bijna zeven jaar als wethouder, niet meer dagelijks de last en verantwoordelijkheid voor mijn dorp te voelen. Nu heb ik tijd voor mijn kinderen en vijf kleinkinderen, geen drie avondvergaderingen in de week meer, waardoor ik in het verleden ‘belangrijke’ Ajax wedstrijden miste, en eindelijk een echt vrij weekend zonder het lezen van de dossierstukken voor de aanstaande week. Terugkijkend kan ik stellen dat, als ik mijn leven over kon doen, ik het op dezelfde manier zou inrichten. Hoewel met ups en downs, het waren dertig prachtige jaren. Ik ben blij dat ik wat heb kunnen betekenen voor mijn dorp Blaricum en ben trots op wat ik heb gedaan.”