Doortje 17

Doortje, ons Cotonnetje de Tulear, geboren in Saint Georges sur Meuse, viert maandag haar 17e verjaardag. Een ronduit hoogbejaarde leeftijd voor de ‘prinses van het Mauvezand’. Dat klinkt nogal vorstelijk, maar eeuwen geleden was haar ras geliefd als waakhond en rattenvanger bij de Franse adel op Madagaskar.

Als mijn vrouw vertelt aan anderen hoe bejaard Doortje is, klinkt meestal: ‘Dan zou ze als mens – x 7 – wel 119 zijn! Broodje aap, lees ik op internet. Een mythe die door dierenartsen allang bij het grofvuil is gezet. ‘Formule 7’ was gebaseerd op het uitgangspunt dat een hond gemiddeld 10 jaar oud wordt en de mens 70. Wel las ik dat de Universiteit van Californië onlangs genetisch onderzoek heeft gedaan waarvan de uitkomsten tot een formule leidden die mogelijk wél de correcte leeftijd van Doortje in mensenjaren uitdrukt. Volgens wetenschappers heeft het te maken met DNA-methylering. Hallo, bent u er nog? Naarmate zoogdieren ouder worden, blijven methylgroepen (CH3) aan hun DNA ‘plakken’ met als gevolg dat deze groepen - U bent er nog steeds? - sommige genen aan of uit zetten: de epigenetische klok. De analyse wijst uit dat acht weken hond overeenkomen met negen maanden mens. Doortje is dus een jaar of 80.

Als ik het fout uitreken, mensen, mijn excuses: wiskunde is niet mijn ding en ik kan niet elke keer de Larense wiskundige filosoof Teun Koetsier vragen het voor mij uit te rekenen. Ik heb het toch gedaan. Zijn antwoord: ‘9 maanden is 38 weken. Dus is de verhouding 9 staat tot 38. Doortje wordt dus (38/8) keer 17= 80,75 jaar.’ Dank professor, goed gegokt dus. Helaas werd dit onderzoek gehouden onder golden retrievers en geldt voor kleinere honden een andere formule. Daar was men nog niet aan toegekomen. De eenvoudigste berekening vond ik bij andere geleerden. Het eerste jaar van de hond geldt voor 15 mensjaren, het volgende jaar voor 9, daarna telt elk hondenjaar voor 5 mensjaren. Kortom. Doortje wordt als mens 19 april: 99! Niets leukers dan het komend jaar rond te bazuinen dat onze kleine Door 100 wordt!

Van onze jarige hebben we overigens ongelooflijk veel schik. Een echte gezelschapshond, slim, sociaal, houdt van schoonheidsslaapjes en snuffelen langs heggen en hagen. Annemarie zette vol liefdevolle zorg destijds haar opvoeding in: consistent, tot op de dag van vandaag iedere dag een half uur haar mooie vacht borstelend en streng op het voedsel. De vorige burgemeester heeft dat geweten. Annemarie en ik hielden - vóór de coronatijd - op zaterdagmiddag altijd ‘happy hour’. Wie zin had, schoof aan. Als mijn vriend Reinier kwam, haalde ik bij slagerij J. de Vries ossenworst. Die middag was ook de burgemeester er. Geraffineerd lag ‘de prinses’ met de geur van ossenworst in haar natte neus en met smekende ogen aan zijn voeten. Toen Annemarie de keuken in ging, was het moment daar. Opeens draaide mijn vrouw weer de kamer in. De burgemeester schrok, liet de ossenworst - dacht hij - in haar kwijlende mondje vallen. Annemarie ging zitten, keek naar ‘haar kind’ en zag een rode vlek in de wit donzige vacht. Een onweer stak op. Eventjes. Maar als de oud- burgemeester komt, rent ze altijd het eerst naar hem. Over intelligentie gesproken. Laten we hopen dat Doortje honderdplusser wordt.

Leo Janssen.
www.bol-an.nl