Afbeelding
Bol-an

Schilders van Laren.

Algemeen

Leven op de rand van een wereldoorlog. Zal Poetin de aarde vernietigen? Een jonge vrouw bevalt in de schuilkelder van een metrostation in Kiev. Een Russisch militair konvooi van 60 kilometer in Oekraïne rukt op. De vluchtelingenstroom groeit. President Volodymyr Zelensky, van komiek tot oorlogsheld. Waar moet je het deze week in een ‘triviale’ column als deze in Godsnaam nog over hebben. Vervreemdende carnavalsvierders dansend op een vulkaan? Net hersteld van een operatie wandel ik met Mozart in mijn iPhone door het dorp. Na een pandemie van twee jaar vouwt het voorjaar zich open vol krokussen en sneeuwklokjes in de lentezon. De wereld draait door. Het verkiezingsbord op het kruispunt bij ‘t Bonte Paard staat er weer in de hoop stemmers te lokken voor de aanstaande gemeenteraadsverkiezing. Eronder en omheen staat een zestigtal autospottertjes die het snerpende en knetterende geluid van ordinaire bolides met hun mobieltjes vastleggen. Het zijn er meer dan dat er gasten genieten op het terras bij Larens oudste kroeg en Mauve, dat qua sfeer in mei 2020 een geweldige metamorfose heeft ondergaan. Je waant je met de stoeltjes van maison Louis Drucker uit Parijs, de met damast gedekte tafeltjes, de bloemboeketten en champagne- en wijnkoelers op een buffetterras van een befaamde Franse brasserie. Er valt me iets op. Ik ga op zoek naar eigenaar Ron Wieten. Ik maak hem een compliment hoe hij zijn restaurant sfeervol heeft gemoderniseerd en wijs hem op iets. Begin deze eeuw zag het restaurant Mauve er anders uit. De oude Saksische boerderij was onder aanvoering van projectontwikkelaar en horecaondernemer Jan Geesink door de Naardense kunstenares en grafisch ontwerpster Anke Brusse gerestyled als atelier-eetcafé en een groot gedeelte van zijn schilderijencollectie van Larense meesters exposeerde hij aan de wanden van zijn restaurant. Als logo had hij rechtsboven op een zijpaneel naast de hoofdingang door haar de contouren laten schilderen van een ‘bacchanaal’ in hotel Hamdorff van de Larense schildersbent. Disgenoten te over: Hart Nibbrig, Dooijewaard, Neuhuys, prof. Antoon der Kinderen, Wally Moes, Evert Pieters, de Court Onderwater; welke kunstenaar staat er niet op deze foto uit de twintiger jaren van de vorige eeuw. De prent komt uit het boek Gooise schilders (Strengholt 1969), geschreven door de decorontwerper/kunstrecensent Jan P. Koenraads, een van zijn twee standaardwerken over kunstschilders in Laren. Jammer genoeg zijn ‘de schilders van Laren’, dat ook nog eens onder het logo stond geschreven, met een slecht gevoel voor Larense geschiedenis gewoon overgeschilderd en dus verdwenen. Ron Wieten wist er niets van. Ik belde Jan Geesink. Ook hij vindt het jammer. “Weet je wat het is, Leo, de dorpen veranderen. Vroeger bracht je je kinderen lopend naar school of op de fiets. Tegenwoordig worden ze in SUV’s afgeleverd.” Ik had er toch een rotgevoel over. Temeer omdat ik deze week het nieuwe boek over het bijna zestigjarig kunstleven van Paul de Lussanet (1940), onze bohemienschilder aan de Zevenenderdrift in handen kreeg, geschreven door zijn biograaf Wim Hazeu, die eerder publiceerde over o.a. Slauerhoff, Escher en Simon Vestdijk. Een geweldig boek vol Larense kunstgeschiedenis. Bol an mensen, de kippen legden vanochtend 8 eieren in het nachthok, om maar iets triviaals in deze oorlogstijd te noemen.

Leo Janssen
www.bol-an.nl

Uit de krant