Els blokker

Kunst is bij uitstek iets dat schoonheid en inspiratie biedt. Zeker in tijden dat je het of persoonlijk moeilijk hebt of dat er een veel groter kwaad aan de hand is, zoals een oorlog in Oekraïne. Kunst is gevoel. Tegenover lelijkheid en angst stelt het schoonheid en hoop. Of het nou literatuur is, poëzie, theater, muziek of beeldende kunst. Daar is het voor bedoeld. Dat is haar zeggingskracht. Ik pikte het op toen ik afgelopen maandag het geluk had te mogen voorproeven aan het nieuwe ‘museum van het modernisme’ (en nog veel meer) tijdens een bijeenkomst voor de landelijke pers aan de Oude Drift in ons dorp. Drie jaar geleden schonk Els Blokker-Verwer de collectie Nardinc aan Singer Laren. Samen met echtgenoot Jaap verzamelde zij een indrukwekkend aantal kunstwerken met als speerpunt het werk van Jan Sluijters. Daarnaast tijdgenoten als Leo Gestel, Kees Maks, Kees van Dongen, Charley en Jan Toorop, Carel Willink en vele anderen. Naast dit unieke cadeau voor ons dorp stelde Els Blokker samen met een aantal andere gulle schenkers het museum in de gelegenheid uit te breiden met een nieuwe vleugel, ontworpen door Bedaux de Brouwer Architecten die zich op een ‘bescheiden’ manier voegden in de ‘Gooise landhuisstijl’ van Wouter Hamdorff. De bijeenkomst vond plaats in de prachtige tuinkamer met uitzicht op de fragiele grassen en ontluikende planten - de meeste nog in winterslaap - van de vermaarde landschapsarchitect Piet Oudolf, met aan het eind de oorspronkelijke villa De Wilde Zwanen (1911 J.W. Hanrath) van Anna en de kunstenaar William Singer jr., het Amerikaanse echtpaar dat zich omringde met beeldende kunst en (kunstenaars)vrienden. Sedert 1913 verbleven ze ‘s zomers in Noorwegen, ‘s winters in Laren. Na het overlijden van William (1943) bleef Anna in ons dorp en was haar grote wens hun kunstcollectie in een museum onder te brengen. De gemeente bood hierbij ondersteuning, waarna Anna de collectie onderbracht in de Stichting Singer Memorial Foundation. De nieuwe museumzalen werden geopend op 12 mei 1956. Museumdirecteur Jan Rudolf de Lorm is lyrisch over de schenking: “Het is het gedroomde museum, helemaal af. Dankzij Els kunnen we de belofte waarmaken te laten zien waar het allemaal is gebeurd: van kunstenaarskolonie tot modernisme. Uitzonderlijk is dat mevrouw Blokker niet een eigen museum opricht, maar kiest voor aansluiting bij het museum van Anna. Als tweede verzamelende vrouw. Dat maakt het extra bijzonder. We leven in een tijd dat gelukkig vrouwen steeds meer gelijkwaardig worden aan de man. Ook in het sociaal-maatschappelijke leven.” Dit zijn uitzonderlijke voorbeelden van powervrouwen die in de cultuur een grote rol spelen. Zoals Peggy Guggenheim met haar musea. Je hebt Hélène Kröller-Muller, Anna Singer, en nu vanuit Nederlands perspectief Els Blokker-Verwer. Ook zij is tijdens de persconferentie aanwezig. Als altijd bescheiden, haast op de achtergrond. Vorig jaar werd ze door prinses Beatrix onderscheiden met de Zilveren Anjer en tot haar grote verrassing 5 maart jl. koninklijk onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. De nieuwe vleugel voelt voor haar als een eigen museum: “Nu ik de schilderijen zo zie hangen dan denk ik: die hing daar in ons huis. Het hangt hier prachtig. Dat voelt als thuis.” Dank je wel, Els. Van harte.