Waterspiegel
Stefan belt zijn vriend, de saxofonist Jan Kooper die sinds kort in Weesp woont.
Jan: "Jan."
Stefan: "Hoe gaat het?"
Jan: "Het gaat."
Stefan: "Dat is in principe voldoende."
Jan: "Ik zwem sinds kort in de Vecht, als het redelijk weer is iedere dag. Normaal zwem ik nooit en al helemaal niet in natuurwater."
Stefan: "Ik zat laatst op een bankje naar de Groene Punt te kijken en daar waren heel veel kinderen aan het zwemmen, daar werd ik zo vrolijk van. En naast mij zaten een man en een vrouw van zekere leeftijd."
Jan: "Waren het wandelaars? Hadden ze een rugzakje?"
Stefan: "Ja ze hadden een rood rugzakje."
Jan: "Ik vraag me altijd af wat er in zo'n rugzakje zit... broodrommeltje, een kaart een appel een ei, een verrekijker."
Stefan: "In ieder geval zei die vrouw tegen die man: 'het lijkt of hier de tijd heeft stil gestaan'. En toen dacht ik aan de beelden die ik ooit zag van Weesp tijdens de Tweede Wereldoorlog, zwart-wit beelden van zwemwedstrijden in de Vecht. Dat was een hoopvol beeld, gek genoeg. Hoe ellendig alles ook moge zijn: alles wat telt kost niets."
Jan: "Rendementsdenken."
Stefan: "Hoe bedoel je? Rendementsdenken."
Jan: "In deze tijd dat de wereld achter elkaar aan zit of op de vlucht is, is daar een prosecco-drinkende generatie die dansend op een vulkaan niet door heeft dat straks alleen nog maar met plastic, niet bestaand geld, geluk moet worden gevonden ten koste van bijvoorbeeld het klimaat."
Stefan: "Oké, oké, maar dan is het toch fijn dat er nog onbezorgd in de schone Vecht gezwommen kan worden. Gedoogd, dat dan weer wel?"
Jan: "Gedoogd?"
Stefan: "Gedoogd ja, maar dat is toch ook prima."
Jan: "Precies! Maar goed, je hebt helemaal gelijk De romantiek dat de tijd even helemaal stil lijkt te staan als je kinderen bij de Groene Punt ziet zwemmen."
Stefan: "Ik voel een maar!"
Jan: "Haha inderdaad. Maar... Maar als wij zo nietsvermoedend en gedogend doorgaan en door de opwarming van de aarde de waterspiegel gaat stijgen dan zwemt straks iedereen in de Vecht."
Stefan: "Nou, daar ga ik nu even gemakshalve niet van uit. Ik ga nu op het terras een Weesper Wipper drinken.
Jan: "Je bedoelt een Weesper Wispel."
Stefan: "Wipsel inderdaad."
Jan: "Bestel dan een Weesper Wispel met zo'n klein Vechtertje ernaast. Op mijn rekening."
Stefan: "Dat zal ik doen, Dag Jan."
Jan: "Dag."
Stefan: "Hou vol!"
Jan: "Hou vol!"