'Kinderen moeten het ervaren, met hun handen in de aarde'
De nieuwe gemeente zit vol inspirerende inwoners. Lokale helden en bruggenbouwers. Solisten die veel voor buurt en medemens betekenen, teamplayers die anderen motiveren, nieuwkomers met frisse plannen en mensen of clubs die al jaren actief zijn. Wie zijn deze Gooise Meerders? De komende tijd stellen wij er een paar aan u voor. Deze week: de vrijwilligers van Stichting Kindertuinen Bussum.
door Yvette de Vries
BUSSUM - Sommigen van hen lopen er al tien, elf jaar rond, de vrijwilligers van de Kindertuinen Bussum. Maar voorzitter Paul Koster spant de kroon. Maar liefst 49 jaar van zijn leven steekt deze oud-onderwijzer al in het enthousiasmeren en wegwijs maken van kinderen over alles wat groeit en bloeit.
Als 18-jarige student aan de Kweekschool werd Koster meegetroond door zijn buurman naar de kindertuinen. Jaren werkte hij in de tuin en de laatste drie jaar is hij voorzitter, maar dat betekent niet dat hij gestopt is met het begeleiden van de kinderen. Integendeel, het lijkt alsof hij alsmaar fanatieker wordt. In positieve zin dan welteverstaan.
"Ik heb nu ook veel meer tijd", legt hij uit. Net als twee andere vrijwilligers, Madeleine de Haas en Ien de Bruijn, die maandagmiddag steevast aanwezig zijn, heeft Koster een eigen stukje grond met wat groenten en bloemen. De Bruijn vertelt dat ze er zelfs de hele zomer en winter van kan eten. Niet dat het haar daar om te doen is. Ze vindt het vooral leuk om kinderen veel te leren over tuinieren en voedsel. "En het is hard werken hoor", verzekert ze. De vrijwilligers zijn er minimaal twee dagdelen per week en dat zo'n half jaar lang. Vanaf Pasen tot eind september.
De 78-jarige De Bruijn wijst één van de kinderen tussendoor op wat onkruid dat nog gewied moet worden en vertelt dan verder. "Ik vind het leuk om de kennis aan kinderen over te dragen. Waar de groente vandaan komt bijvoorbeeld." Ze doen dat vooral spelenderwijs, van echt les geven is geen sprake. Ze hebben er zelfs een eigen quiz voor bedacht die ze vaak tussen het wieden - voor veel kinderen het minst leuke werkje - en oogsten door spelen. "Dat vinden de kinderen leuk en je hoort dan meteen wat ze allemaal hebben opgestoken. En dat is best wel veel", laat De Haas weten." Ondertussen geeft ze een lesje tuinieren: "Radijsjes moet je zaaien, aardappels worden gepoot en bonen die leg je."Maar goed het onkruid wieden. Of de kinderen het nu wel of niet leuk vinden, het is een belangrijk werkje, misschien wel het belangrijkste. De Haas: "Door onkruid te wieden geef je een plant ruimte." Verderop zit een meisje op kaar knieën, het onkruid gaat netjes in een emmertje. "Sommige kinderen vinden het wel leuk om te doen." De Haas werd vrijwilliger nadat haar kinderen ook een tuintje hadden gehad, ze hielp soms mee met bloemen plukken. Niet gehinderd door enige kennis besloot ze zich aan te melden. "Er is zoveel kennis aanwezig en er wordt veel aan kennis overdracht gedaan", zegt ze geruststellend.
De Bruijn staat ondertussen ook goedkeurend te kijken naar de hardwerkende kinderen. Alles aan het tuinieren en het begeleiden van de kinderen vindt ze leuk. Ze heeft een engelengeduld, maar als een zaadje niet opkomt dan kan ze daar toch wel eventjes van balen. Waar dat aan ligt? Ze haalt haar schouders op. "Het kunnen slechte zaadjes zijn of iets anders." Ze geniet zichtbaar van alles wat er gebeurt. Soms moet ze even ingrijpen, als er per ongeluk bloemen uit de grond worden getrokken bijvoorbeeld. "Dat vind ik zo zonde, hoewel ik ook wel snap dat de kinderen niet altijd het verschil zien." Het uurtje op maandag dat de kinderen in hun tuintje bezig zijn heeft een nagenoeg vaste indeling. Eerst wat uitleg van de vrijwilligers, soms halen ze er een boek bij, daarna schoffelen, onkruid wieden, eventueel nog wat zaaien en dan het laatste kwartiertje oogsten. Het favoriete onderdeel van veel kinderen, dat is wel duidelijk. De Bruijn ziet er op toe dat al het gereedschap aan het einde van het uur netjes wordt opgeborgen. Ze wijst op de grote kisten. Daar zijn dit jaar nieuwe deksels op gekomen.
'Radijsje moet je zaaien, aardappels worden gepoot en bonen leg je'
Piepers
Koster is even verderop druk bezig. Want naast de uurtjes dat ze de kinderen begeleiden is er nog een hoop te doen. Zoals gereedschap repareren en het onderhoud van de kruiden- en heemtuin. Waarom hij dit al 49 jaar doet? "Je moet kinderen alles over voedsel en daaromtrent aan den lijve laten ervaren, niet digitaal maar met hun handen in de aarde. Een van de leukste dingen vind ik die verbazing en verwondering. Wat er gebeurt als je zo'n 'stomme pieper' in de grond stopt en je krijgt er wel twee kilo uit..." Ze staan bij hem op nummer één als meest interessant gewas, de piepers. Hij kan er wel uren over praten. Maar ze ook eten, nee dat doet hij nauwelijks.
