Goof
Stefan: "App me ff Jan, bellen lukt niet."
Jan: "Online!"
Stefan: "Ben jij nog naar de uitvaart van Goof geweest?"
Jan: "Nee, ik kon niet... hoorde het de avond ervoor pas. Jij?"
Stefan: "Ik ook niet! Hoorde dat het een heel mooi afscheid was. Ik dacht dat ik hem net voorbij zag komen op zijn nieuwe elektrische fiets... Die gaat koffie drinken en een shaggie roken bij de haven, dacht ik nog heel ff."
Jan: "Prachtige lieve man... hoe noemde hij jou?"
Stefan: "Hilversum 2. Altijd dezelfde begroeting: 'Hé Hilversum 2, je komt toch niet in mijn wijk knoeien?' en dan die gulle lach. De meeste vrouwen noemde hij 'zijn fruitdruifje'."
Jan: "Hij flirtte heel ondeugend met elke vrouw en als er iemand was die hem serieus nam, pakte hij een foto van zijn overleden vrouw uit zijn portemonnee. Zijn grote liefde. Zij was zijn alles en dat bleef ze."
Stefan: "Iedereen die Goof ooit ontmoette heeft, op straat, in cafés, die foto van zijn vrouw gezien. Ontelbare keren liet hij mij de foto zien. En meestal op een onverwacht moment; tussen de pikante grapjes door was daar die diepe ontroering."
Jan: "Dan stopte hij de foto weer weg en ging hij weer door waar hij gebleven was. Dan bestelde je een een bacardi-cola voor hem en draaide hij een shaggie."
Stefan: "En dan zei hij: weet je dat ik eigenlijk 12 jaar ouder ben?"
Jan: "Haha, hij was eigenlijk 84."
Stefan: "Met zijn mooie handen, zijn horloge, zijn streepjesshirt, zijn grappen, zijn liefdevolle geklaag en zijn hartverscheurend verleden."
Jan: "Iedereen zegt dat hij nu eindelijk weer bij zijn Joke is."
Stefan: "Dan is dat ook zo."
Jan: "Rust zacht, Goof Giltay."
Stefan: "En ik zal nooit meer knoeien in jouw wijk vol fruitdruifjes. Nooit gedaan trouwens. Jij toch ook niet, Jan?"
Jan: "Ik was voor hem Jan Toeter, verliefd op een saxofoon."
Stefan: "Hou vol, Jan."
Jan: "Hou vol..."