'De tuintjes zijn heel populair. We hebben 25 man op de wachtlijst'
NAARDEN - Twee tot drie jaar moet je toch zeker wel op de wachtlijst staan voordat je een stukje land kunt bemachtigen van de volkstuindersvereniging Naarden aan de Keverdijk. En dan krijg je een klein perceel: maximaal 100 vierkante meter. "Maar dat is groot genoeg voor een beginner. We delen de percelen noodgedwongen op in kleinere kavels zodat we de wachtlijst kunnen terugdringen", aldus voorzitter Elzeba Kleiss.
door Jessica de Jong
Het is goed toeven in het 'kasje' van Elzeba. Ze tuiniert samen met haar zus en ze kochten het kasje met de erfenis van hun moeder. Ze zit op een witte plastic stoel te genieten van de eerste zonnestralen op haar gezicht, haar voeten tussen de eerste jonge slablaadjes en de tomatenplanten. "Het is heerlijk ontspannen op de tuinen. Ik had altijd een hele drukke baan als leidinggevende op de universiteit en hier kom je echt tot rust."
Wie tuiniert hier?
"Je ziet dat de tuinen bij iedereen goed aanslaan. Het verjongt heel erg. Vroeger waren de tuinen echt alleen voor de oudere mannen uit Naarden. Deze heren hadden de grote productietuinen. Je ziet dat ze weggaan of overlijden. Natuurlijk zijn er nog steeds gepensioneerden, maar er komt nu een heel nieuw publiek. Vroeger moest je uit Naarden komen, dat hoeft niet meer. Dus ze komen uit Huizen, Hilversum, maar natuurlijk veelal uit Bussum en Naarden. Tegenwoordig is 45 procent vrouw op de tuin. We zien veel gezinnen met kinderen die tuinieren; ze willen weten waar hun eten vandaan komt. Ze zijn bewust bezig met eten en smaak. We hebben hoogopgeleide mensen die bijvoorbeeld in het ziekenhuis werken, maar ook mensen die bijvoorbeeld bij de Tomingroep werken. En de scholieren tuinieren hier, want we hebben de schooltuintjes."
Wat is er zo fijn aan tuinieren?
"Het ontspant heel erg. Op je werk ben je veel binnen, hier kun je heerlijk buiten zijn. Al is het maar 's avonds een uurtje schoffelen. Persoonlijk vind ik dat als je veel werkt en zoals ik in het Spiegel woont, je je ook in een soort reservaat bevindt. Hier zie je dat de samenleving veel diverser is. Ik vind het daarom in sociaal-cultureel opzicht heel belangrijk. We hebben hier mensen uit Suriname, Turkije, noem maar op. Je ziet dat ze ook andere producten verbouwen en op een andere manier. Dat is leuk om te zien en om over te praten. Ik wissel weleens een plantje uit met mijn Turkse buren hier op de tuin. We praten over de kinderen en dat is heel gezellig. De Turkse mensen zoeken elkaar ook op, zo drinken ze iedere zondagmiddag gezellig muntthee onder een grote parasol."
Wat doen jullie met overschot?
"Dat is er niet zo veel, soms een hele partij snijbonen of courgettes. Dat delen we met elkaar. We mogen niet geven aan de voedselbank, daar zijn allerlei regels voor. Ook hebben we geen grote productietuinen meer."
'De grootste behoefte? Wij hebben een nieuw clubhuis nodig'
Hoe is het contact onderling?
"De mensen geven elkaar tips over de tuin tot je er gek van wordt," lacht ze. "Die tips zijn ook allemaal tegenstrijdig. Daarnaast houden we elkaars tuintje bij als je op vakantie bent. Dan plukken we elkaars fruit of sla en halen we er even de schoffel door. Het clubhuis is op zaterdag open en er zijn corveetaken, zodat iedereen helpt de gemeenschappelijke paden te onderhouden."
Waar hebben jullie nog behoefte aan?
"Aan verbetering van het clubhuis. Het is nu een grote, donkere schuur met een stenen vloer. Omdat we een ander publiek bedienen, zijn er ook andere behoeftes. De dames willen hier lekker thee kunnen drinken in een rieten stoel in de serre. Daar is veel behoefte aan, er wordt veel over 'gezeurd' door de leden. Maar het probleem is dat we niet willen investeren zolang niet duidelijk is of het Goois Natuurreservaat (GNR) daadwerkelijk de tuinen zal overnemen van de gemeente. We zitten al jaren te wachten op duidelijkheid hierover. Maar tot die tijd willen we niet drieduizend euro in het clubgebouw investeren."
Je bent zelf nog niet zo lang voorzitter, waar ga jij je mee bezighouden?
"Ik ben nu een jaartje voorzitter. Het is mijn taak om de boel te professionaliseren. Het doel is straks een goede gesprekspartner te kunnen zijn voor het GNR. Het huurcontract met de gemeente loopt af op 1 januari 2019. De hoop is dat GNR dezelfde voorwaarden zal hanteren. Want al met al zijn we heel tevreden met deze 4 hectare grond."
