Ernst Wortel
Potztausend!.., de rekel is gevlogen
Zijn snedigheid kon het niet winnen van de dood
Schatplichtig aan deez onverschrokken Laarder een hulde voor hetgeen de schalk bood
Gezegend met een ongeveinsd erbarmen vaak korzelig met ernst en rechtaf op de man zo typisch voor deez onbevreesde Laarder balsturig, onvervaard en met elan
Nu zit de pronte galgenbrok daarboven ootmoedig bij de Laarders van weleer zoals Joop Tak, Piet Hilhorst en Meep Krijnen
Ik kan nú al aards jaloers zijn op die sfeer De Wortel is verdwenen uit het dorp de dienstige onmisbaarheid van onze nar is heen een dorp zonder wortel zoals Laren is nu langwijlig, stil en zielloos heel alleen