'Bij Stal Rieder doen we alles samen:
de stal is niet van ons, het is onze stal'
Iedereen mag genieten van de paarden en pony's, vindt Elaine Rieder. Een goede sfeer vindt de eigenaresse van de stal het allerbelangrijkst.
Blaricum/Eemnes ''Het is een rommeltje'', excuseert Elaine Rieder. "We zijn alles aan het omgooien, want binnenkort is er weer een ponykamp. Het is een van de activiteiten die we organiseren. Zo zijn er ook het hele jaar door wedstrijden." Lachend: "Eigenlijk is het dus wel vaker een rommeltje." Rieder begon de Stal ruim twintig jaar terug samen met haar moeder. Nu is ze ruim anderhalf alleen de eigenaar. "Maar ik voel me zeker niet de baas", benadrukt ze haastig. "Mijn moeder zei al: Deze stal is niet van ons. Het is onze stal."
"Eigenlijk is de stal hier gekomen, omdat ik geen krantenwijk wilde", memoreert Rieder. "Mijn ouders waren zo lief om mij een paard te geven, maar ze vonden wel dat ik zelf het voer en stro moest betalen. De gewone bijbaantjes als folders rondbrengen of vakken vullen zag ik niet zitten. Ik ben toen paardrijles gaan geven om mijn geld te verdienen." Van het een kwam het ander. "Eigenlijk is de stal een uit de hand gelopen bijbaan."
Ze begon de stal, nu ruim twintig jaar geleden met haar moeder Lucy Rieder. Zij is eind 2015 overleden. "Het blijft een groot gemis", zegt haar dochter nu. "Voor ondernemers zoals ik, is het ook zwaar omdat er eigenlijk geen tijd is om te rouwen. De verplichtingen die je hebt aangegaan, dwingen om door te gaan. Dat is pittig. Gelukkig is er nu weer zekere rust."
Warme deken
Vaste medewerker Marlies roert even in haar koffie. "Het is geweldig hier", vindt ze. "Ik rijd hier al vanaf mijn zevende en ben nooit meer weggegaan. Ik ken geen stal waar de sfeer zo goed is als hier."
Sfeer is het allerbelangrijkst, vindt ook Rieder. "Dat het zo goed gaat heb ik echt te danken aan mijn team en de hulp van mijn vader", is haar vervolg. "Elke keer als ik hier ben voelt het als thuis komen, als een warme deken. We hebben ongeveer de helft eigen paarden en de helft pensionpaarden. Ze krijgen van ons even veel aandacht en verzorging. Dat werkt en vertelt zich rond. Zodra ik een plek vrij heb voor een pensionpaard, is er meteen een ruiter die graag zijn of haar paard bij ons stalt."
Lessen
Sfeer is het allerbelangrijkst voor het team van stal Rieder
Dezelfde aandacht heeft Rieder ook van de ruiters die bij de stal komen lessen. "Voor veel kinderen is een rijles met z'n tienen een uurtje achterelkaar aan hobbelen op de rug van een paard. Zo doen wij het niet", klinkt het resoluut.
"Wij bekijken bij elke ruiter hoe hij of zij reageert en wat dit doet met het paard of de pony. Voor en na de les om besteden we veel aandacht aan de verzorging van de paarden. Ook dat hoort bij het paardrijden."
Naast de verzorging van de pensionpaarden, het ponykamp, de wedstrijden en de lessen proberen Rieder en haar team ook iets te betekenen voor kinderen die het minder goed hebben. "Vorig jaar hebben we les gegeven aan weeskinderen uit Hongarije en Nederland", geeft ze als voorbeeld. "Ook kinderen die hier tijdelijk in gastgezinnen wonen, mogen komen paardrijden. Ik vind het belangrijk dat we meer zijn dan alleen een pensionstal."
De eigenaresse was tot tweeënhalf jaar geleden 24 uur per dag te vinden rond de stallen. Sinds de geboorte van haar zoontje Jaime niet meer. "Ik kom elke dag nog wel kijken, maar wil ook tijd overhouden voor Jaime. Als het even kan, neem ik hem mee. Hij vindt het geweldig hier."
Ze laat een foto zien van de kleine jongen met een heel groot paard. "Nee, hij is helemaal niet bang", verzekert ze.
"Integendeel! Hij is er niet van af te houden. Zijn eerste woordjes waren: 'Mama paardrijden'. Ik zou het leuk vinden als hij met hetzelfde enthousiasme gaat paardrijden als ik destijds. Maar het hoeft niet, ik vind het belangrijker dat hij zijn eigen weg vindt", zegt ze opgewekt tot slot.