'Ik hoop dat het dorp in staat is om zuinig te zijn op haar schoonheid'
Vervolg van pagina 4/5
Mijnheer de burgemeester
In de loop der jaren wist Roest zijn weg te vinden in de bijzondere Larense gemeenschap. In de beginjaren werd hij aangesproken als 'Meneer de burgemeester of burgemeester Elbert', maar gaandeweg is hij heel dicht bij mensen komen te staan. "Dus het aantal mensen dat mij als vanzelfsprekend bij mijn voornaam aanspreekt is in het dorp wel heel erg groot. En niet alleen oudere mensen, maar ook kinderen. En dat vind ik prima. Ik heb een vorm van distantie, iets van een afstand die gezond is. Maar ik heb me nooit in mijn gezagspositie bedreigd gevoeld omdat mensen mij gewoon bij mijn voornaam aanspraken of anderszins. Nooit, nooit. En die enkeling die meent te dicht in mijn domein te kunnen komen en meent dat te kunnen permitteren die maak ik dat gewoon duidelijk. En daartoe voel ik mij in staat."
Niet gelukt
De gemeente Laren staat er goed voor. Qua voorzieningen en financieel. "Ook bestuurlijk stabiel. Dat zijn bestuurlijk gezien drie belangrijke uitgangspunten. Eén ding is niet gelukt en zit als een graat in mijn keel. Dat is het uitdiepen, saneren en opschonen van de Gooiergracht. Het is al heel ver in planvorming. Dus ik hoop dat mijn opvolger dat oppakt. Dat is echt een opgave die heel belangrijk is, omdat de gracht vies is. Hij zit vol chemicaliën, is belangrijk voor de afwatering en kan ook bijdragen aan de schoonheid van het dorp. In die klus ben ik niet geslaagd."
Wat ook niet gelukt is is om het KNLTB (Koninklijke Nederlands Lawn Tennis Bond) oefencentrum naar Crailo te krijgen. "Dat is geblokkeerd door de provincie. Enorm jammer, want ik was eruit met de KNLTB. Tennis vind ik bij Laren passen. Het had veel werkgelegenheid kunnen opleveren. Ik had sponsoren, er zouden Davis Cup wedstrijden gehouden worden en ook mediatechnisch paste het uitstekend bij Laren. Echt jammer."
'Ik heb me nooit in mijn gezagspositie bedreigd gevoeld'
Omarmen
Roest is een mensenmens. Warm, integer, optimistisch, benaderbaar, toegankelijk, sociaal. En altijd een luisterend oor. Dus was het niet vreemd dat er met enige regelmaat ook mensen letterlijk bij hem aanklopten als ze hun verhaal kwijt wilden. "Van de week nog om kwart voor acht 's morgens een mevrouw. Zij was van slag. Ik heb haar een kop koffie gegeven en in mijn armen genomen. Dat is waarom ik dit werk doe. Maar de mensen denken ook dat ik de beheerder van het hertenkamp ben. Ze belden als er een bambi half uit een hert hing of ze vonden dat een bevalling lang duurde. We hebben ons ook talloze keren over kippen ontfermd. De laatste heette Koosje. Na drie weken lagen er alleen nog wat veren."
En nu, in aanloop naar zijn vertrek, is zijn agenda overvol. "Misschien moet ik het niet zo uitdrukken, maar het voelt als een begrafenis waar je zelf bij bent. Iedereen is aardig over je. Ik krijg heel veel waarderende woorden. Dat is leuk voor ieder mens, ook voor mij." Tegen het afscheid ziet hij daarom niet op. "We laten het ons overkomen en gaan ervan genieten."
Ook de inwoners van Laren gaan de burgemeester missen. Dat blijkt uit alle warme reacties. "Als ik over de markt loop is het hartverwarmend hoeveel mensen mij omarmen. Laatst stond er een meneer voor de deur die mij vanuit zijn volkstuin boontjes kwam brengen om mij te bedanken voor het burgemeesterschap. En dat vind ik zo mooi. Dat is waar ik het voor gedaan heb. En mensen die mij gaarne zien vertrekken, zeggen het niet", lacht Roest.
Wens voor Laren
Wat zou je tot slot Laren willen wensen? "Ik hoop heel erg dat het dorp in staat is om zuinig te zijn op haar schoonheid. Er zijn nog steeds initiatiefnemers die graag nog even hun dingetje doen. Het vergt moed om ook regelmatig nee te kunnen zeggen. De kunst van nee zeggen is hierin heel belangrijk."
Wie Roest gaat opvolgen, is waarschijnlijk eind deze maand bekend.
