Roelof Luinge: 'Het leiden van wedstrijden zit in mijn bloed'
De 62-jarige Roelof Luinge uit Bussum fluit nog wekelijks een wedstrijd waarbij hij 22 voetballers een sportieve middag bezorgt én ze in het gareel houdt.
REGIO Vriend en vijand zijn het erover eens dat Roelof Luinge gezag uitstraalt en dat je hem geen kunstjes moet flikken. Dat was al zo toen hij op het hoogste niveau floot en is nu nog steeds bij de amateurwedstrijden die hij leidt.
De arbiter uit Bussum leidde zijn laatste topwedstrijd op 6 mei 2010: de bekerwedstrijd Feyenoord - Ajax. Hij debuteerde in de eredivisie op 29 oktober 1983: NAC - VVV. De Bussumer leidde een recordaantal van 845 officiële wedstrijden en daarnaast 94 Europese duels. Hij heeft slechts acht interlands op zijn conto, aangezien hij in de pikorde achter Mario van der Ende stond.
Veranderd
"Acht jaar geleden moest je als scheidsrechter op je 49ste stoppen. Dat is nu veranderd. Op verzoek van spelers en trainers kreeg ik van de KNVB nog zes jaar extra. Daarna heb ik twee jaar in de topklasse gefloten. Ik wil niet meer zover reizen en zolang ik fit blijf, doe ik wedstrijden in het district in de 1e klasse en soms hoofdklasse."
Imposant
Het contrast is groot. In zijn imposante carrière leidde hij topduels in alle grote stadions van Europa. Nu zijn het amateurwedstrijden in de regio, zoals vorig jaar de bekerwedstrijd Altius - Zeeburgia.
"Wat voor wedstrijd het ook is, het maakt me echt niets uit. Het leiden van wedstrijden zit in mijn bloed, het is een virus. Zolang ik lichamelijk fit blijf en het nog leuk vindt, ga ik ermee door. In een seizoen fluit ik 40-45 wedstrijden, want ik word ook gevraagd voor de wedstrijden van Lucky Ajax en FC De Rebellen, een elftal met onder anderen Glenn Helder, Wim Kieft, Andy van der Meijde en John de Wolf."
Ook gevraagd voor wedstrijden van Lucky Ajax
Belastingdienst
Naast zijn werk - tot 1 januari 2019 bij de Belastingdienst - is Luinge een drukbezet man: "Ik had verwacht dat na 26 jaar betaald voetbal het na een jaar of twee wel minder zou worden. Integendeel: wekelijks komen er verzoeken binnen, want naast het fluiten geef ik ook lezingen bij clubs en andere organisaties over mijn carrière."
Dikke huid
Tegenwoordig, maar ook vroeger, heeft Luinge ervaren, moet een scheidsrechter een dikke huid hebben en regelmatig Oost-Indisch doof zijn. "Maar soms gaat men te ver. Vooral als trainers gaan lopen mekkeren, spuit bij mij de adrenaline door de aderen. Dan is het wegwezen. Mijn uitgangspunt is altijd om zonder aanzien des persoons een wedstrijden te leiden. Voor de wedstrijd mogen de clubs verbaal 'oorlog' met elkaar voeren. Binnen de lijnen eis ik van iedereen respect. Door je uitstraling en lichaamstaal kun je veel gedoe voorkomen. Je moet mentaal sterk zijn, maar ook een wedstrijd kunnen managen. Niet voor ieder wissewasje fluiten, maar het wel kort houden als de wedstrijd daarom vraagt. Dan is er de 3e colonne: het publiek. Die hebben altijd een gekleurde bril op en roepen van alles, maar zolang het maar binnen de perken blijft, anders neem ik maatregelen."
Derde helft
Roelof Luinge slaat na de wedstrijd de derde helft meestal niet over. Die houdt hij strikt gescheiden van de eerste twee: "Tijdens de wedstrijd ben ik voor de spelers en trainers de 'scheids' of 'Luinge'. Daarna bij een glas schuimend geel vocht mag het Roelof zijn. Naast het sociale aspect is de derde helft ook een goed moment om beslissingen in het veld nader uit te leggen."