Laren kent diverse bijnamen. Bij de keurslager is het vooral 'De parel van het Gooi' en bij de Historische Kring meer 'Het land van Mauve'.
Deze vernoeming naar Anton Mauve (1838-1888), de meesterschilder die ons dorp wereldberoemd heeft gemaakt, komt vooral door 'pionier' - zoals hij zichzelf graag omschreef - Nico van Harpen (1858-1911) oud-hoofdredacteur van de Amsterdamsche Courant en belangrijk kunsthandelaar in het dorp.
Luilekkerland
Zijn bulletin met diezelfde naam hield zijn ruim zevenhonderd lezers nauwgezet op de hoogte van de verrichtingen uit 'het luilekkerland van de Larense schilderschool'. Een minder bekende benaming is 'The Saxon village', bedacht door het gemeentebestuur in de jaren 20 van de vorige eeuw. Het stond voor een onbedorven dorp zonder industriële activiteit of schoorstenen, maar met romantische boerderijen en kronkelende weggetjes.
Rond 1 mei 1925 was er volop onrust. 'Mot in the Saxon village' stond er boven een inmiddels befaamd cartoon, afgedrukt in het tijdschrift voor harmonie- en fanfaremuziek Musica. In woord en beeld wordt de commotie beschreven rond het plannen van een muziektent op de Brink aan 'de rand van de Koesweerd', ontworpen door de befaamde architect Wouter Hamdorff. Kunstenaars en architecten stonden lijnrecht tegenover elkaar. De Vereeniging van Beeldende Kunstenaars Laren-Blaricum onder leiding van de schilders Co Breman (voorzitter) en David Schulman (secretaris) vonden dat een vaste muziektent op deze plaats ontraden moest worden 'daar het den vrijen doorkijk belemmert'. Op de prent staat rechts de Vereeniging afgebeeld en links de voorstanders zoals de 'onvermoeiden strijder voor het behoud van het natuurschoon in het Gooi' Henri Polak en de architecten Theo Rueter en Willem Dudok.
Tot op de dag van vandaag zijn er nog steeds liefhebbers die om de Brink wat levendiger te maken er een muziektent willen. Herhaalt de geschiedenis zich?