'De kapelaan vroeg mij of ik niet wilde helpen. Ik ben veertig jaar gebleven'
Rie de Haas heeft na veertig jaar afscheid genomen als vrijwilliger van de parochie Sint Jan - Goede Herder. Ze kijkt met trots op haar werk voor de kerk terug.
Laren "Ik was moeder van vier kinderen op het moment dat het vrijwilligerswerk voor de kerk op mijn pad kwam", vertelt Rie de Haas. "Mijn oudste zoon zou communie doen in de Goede Herderkerk, maar niemand had de ouders gevraagd. Ik vond dat niet handig en zei daar iets over. De kapelaan begreep dit wel, maar gaf ook aan dat hij handen tekortkwam. Hij vroeg mij of ik niet wilde helpen. Ik ben veertig jaar gebleven."
Rie de Haas volgde drie jaar lang een opleiding aan de pastorale school, met kerkgeschiedenis en bijbelkennis als vakken. "Met deze kennis heb ik 25 jaar lang de kindercatechese gedaan en godsdienstlessen gegeven op scholen", haalt ze haar herinneringen op. "Daarna wilde iemand anders dit graag overnemen en heb ik me gericht op de secretariële klusjes." Lachend: "Bijvoorbeeld ervoor zorgen dat er duizend liturgieboekjes klaarliggen voor de mis op kerstavond."
In al die jaren heeft Rie veel zien veranderen. "Er was een tijd dat we bijna niet meer wisten hoe we het nog leuker konden maken", vertelt ze. "We organiseerden kindervieringen op de zolder van de toenmalige Sint-Jansschool en hebben tijdens de handarbeidles de Schepping nagemaakt. Dat is nu niet meer. Wel is er nog steeds een keer per maand een kinderviering."
Laren is vergrijsd sinds 1978 en ook de kerk zit niet meer vol. Rie de Haas doet daar niet bitter over. "Je kunt ook zeggen dat de gelovigen van nu standvastiger zijn", stelt ze laconiek. Ook haar vier kinderen gaan niet meer naar de kerk, maar doen volgens haar zeggen veel goed werk daarbuiten.
Latijn
Zelf gaat ze nu het liefst naar de kerk als de mis in het Latijn wordt opgedragen en gezongen. "Deze vieringen brengen mij terug naar de mooiste herinneringen uit mijn jeugd", mijmert ze. Rie is geboren in Hillegom in een rooms-katholiek gezin met acht kinderen. Ze kwam als zestienjarige in 1955 naar Laren. "Ik heb in Johanneshove de ouden van dagen verzorgd. Het liefst was ik verpleegster geworden, maar dat kon niet met een ulo-diploma. Alleen mijn broertjes mochten naar de mulo. Zo ging dat in die tijd."
Het was hard werken bij de nonnen, die toen nog de leiding hadden over dit tehuis aan de Eemnesserweg. Rie: "We begonnen met het klaarmaken van het ontbijt. Tussendoor gingen we drie keer per dag naar de kapel om te bidden en te zingen. Pas na het Lof, de eucharistieviering 's avonds in de kapel, was het werk klaar."
De Goede Herder Kerk, de kerk waar al haar vier kinderen communie hebben gedaan, bestaat niet meer. Rie was erbij in 1984 toen de kerk met een plechtige mis voor de laatste keer de deuren sloot. "Het was doodstil", weet ze zich te herinneren. "De pastoor liep door de achterdeur de kerk uit, maar de deur klemde waardoor die met een geweldige klap dichtviel. Alsof de kerk ook zelf een teken wilde geven." Rie ziet toch nog steeds toekomst voor de kerk. "Dankzij de jongerenwerkers zie je dat weer meer jongeren actief worden. Tijden veranderen, maar er is geen reden om bij de pakken neer te zitten", zegt ze tot besluit.