'Hoe lang de ziekte bij mij gaat duren is niet te zeggen, ik voel mij iets beter'
Hoe is het om in thuisquarantaine te zitten? Bussumer Bastiaan Govers heeft waarschijnlijk het coronavirus opgelopen. Hij houdt ons dagelijks op de hoogte.
BUSSUM Bastiaan Govers uit Bussum kwam donderdagavond 12 maart terug van een skivakantie. Hij was ziek en is zeer waarschijnlijk (100 procent zeker is dat niet want hij is niet getest) besmet met het coronavirus en zit nu in quarantaine. Zijn vriendin Joline en hun kinderen Vino (9) en Sammie (6) hebben geen andere keus dan ermee om te gaan.
Dag 1
Samen met zes vrienden heb ik een wereldvakantie gehad. We zaten in St. Anton in Tirol, dat inmiddels in de media wordt genoemd als een van de grote brandhaarden van het coronavirus. Daar ging het natuurlijk wel over, ook al omdat je in de skiliften en tijdens de après-ski dicht op elkaar zit. Een van mijn vrienden was al ziek, echt ziek. We zouden tot vrijdag blijven, maar we besloten eerder naar huis te gaan. Het eventuele vooruitzicht dat we twee weken in quarantaine in het hotel zouden zitten, trok ons namelijk totaal niet.
Tijdens de terugreis met de trein kreeg ik het opeens heel koud, ik kreeg kramp in mijn nek en ik begon ook stevig te hoesten. Ik ben nog ergens anders gaan zitten om mensen niet tot last te zijn, maar dat schoot niet op omdat achter mij ook iemand constant zat te hoesten. Na een reis van in totaal twaalf uur stapte ik rond elf uur 's avonds op station Bussum-Zuid uit. Omdat ik wel nattigheid voelde, heb ik elk fysiek contact gelaten voor wat het is. Balen. Gelukkig sliepen onze kinderen.
Vanochtend contact opgenomen met de huisarts. Die is vanwege gebrek aan testmogelijkheden niet in staat om mij te testen. Maar omdat ik én hoge koorts heb (39 graden) én inmiddels vijf van ons zevenen ziek zijn en ik erg hoest, heeft ze besloten dit te behandelen als COVID-19. Of behandelen.... Er valt niets aan te behandelen. Ik moet het uitzieken en af en toe een paracetamol nemen. Als de temperatuur oploopt tot boven 40 graden moet ik bellen en dan komt ze langs, is de bedoeling. Verder moet ik contact met andere mensen mijden. Oftewel: ik zit in quarantaine. We balen stevig, dat zal helder zijn. Joline en de kinderen hebben me een week moeten missen en dan krijgen ze dit.
Dag 2
De koorts wisselt tot nu toe, tussen 38 en 39 graden. Er is geen peil op te trekken, maar boven de 40 is alarmerend en dat heb ik gelukkig nog niet gezien. Verder heb ik veel geslapen. Ik slaap helemaal alleen in de slaapkamer van mijn dochter die we tijdelijk een soort van hebben verbouwd. De kinderen mogen ook geen contact hebben met andere mensen, maar mogen wel de tuin in. De mensen steken ons een hart onder de riem en dat doet ons goed. Ik kreeg bijvoorbeeld berichtjes waarin mensen aanbieden de boodschappen voor de deur te zetten. Dat is echt hartverwarmend. Ook hebben we bezorgde reacties gekregen.
Dag 3
Hoe lang de ziekte bij mij nog gaat duren is niet te zeggen, maar in elk geval voel ik me vandaag een stuk beter dan de eerste twee dagen. Ik heb zowat de hele dag geslapen en echt bizar veel gezweet, de pijn in mijn longen is veel minder dan gisteren en de koorts is gedaald naar 37,5 graden. Dat zijn allemaal goede signalen. Ik hang de vlag nog niet uit, maar als het zich zo blijft ontwikkelen ben ik heel tevreden.
Zojuist is bekend geworden dat ook de scholen dicht gaan tot en met 6 april. Gelukkig kunnen veel lessen worden gegeven via e-learning, dat scheelt. Mijn vriendin gaat de komende tijd ook thuis werken. En we krijgen eten via familie, vrienden en buren. Mijn vader heeft vandaag een heel lekkere kippensoep gemaakt en die die heeft hij aan de deur gehangen, zo gaat dat dan. Het is lastig, hinderlijk en allemaal helemaal niet leuk, maar het is tot nu toe wel goed te organiseren. Vino en Sammie gaan er tot nu toe goed mee om. Sammie noemt mij 'Papa Corona'.
Dag 4
Gisteren ging het de goede kant op met mijn gezondheid, maar vandaag is het heel wisselend en gaat het op en af. Ik heb nu 38.1 en eigenlijk loopt het weer licht op. Dat is een tegenvaller. Gelukkig heb ik niet veel last van mijn longen, maar eerlijk gezegd begin ik me best zorgen te maken. Normaal gesproken is het namelijk zo dat als de koorts zakt, zoals na de eerste twee dagen het geval was, dat je dan herstelt, maar nu zit ik er anders in. Blijkbaar zit het dieper in mijn lichaam dan ik dacht. Of hoopte. Zonet heb ik weer een paar uur geslapen en daar knap je trouwens ook niet van op. Ik moet mezelf nu echt even oppakken.
Binnen onze vriendenkring zie je hetzelfde beeld, het gaat op en af, maar over het algemeen gaat het met de zieken de goede kant op. Heel apart is trouwens dat er twee niet ziek zijn geworden.
Sammie en Vino hebben inmiddels hun eerste dag buiten school achter de rug en dat is best spannend. Voor hun en voor ons. Van school hebben ze een online leertool gekregen en ze werken met een tablet. Maar ik weet het fijne er nog niet van, daar ga ik vanavond naar kijken. In elk geval kunnen ze aan de slag. Verder is er weinig nieuws.
Volgende week leest u verder in het dagboek van Bastiaan Govers.
'We zaten in St. Anton in Tirol, een brandhaard van het coronavirus'