Nanda Stern: 'Ik zít in een rolstoel, maar bén geen rolstoel'
BEL Nanda Stern uit Eemnes is vrijwilliger bij Versa Vrijwilligerscentrale. Ruim acht jaar geleden bracht haar broer haar in contact met de Vrijwilligerscentrale. Ze werd er vrijwilliger en ging, via een vacature op de site, aan de slag als maatje.
Nanda Stern: "Omdat ik vanwege een fysieke beperking in een rolstoel zit, kan ik niet te ver weg voor werk. Bij de Vrijwilligerscentrale deed ik in het begin allerlei administratieve werkzaamheden op locatie in Laren. Dat werd helaas toch te druk voor mij. Nu maak ik vanuit huis de wekelijkse vacaturecolumn voor deze krant en lever ik de vacatures aan bij het Larens Journaal. En sinds kort verzorg ik ze ook voor de Rotonde in Eemnes."
Rolstoel
Ze merkt vaak dat mensen denken dat ze ook een geestelijke beperking heeft omdat ze in een rolstoel zit en moeilijk praat. "Ik zít wel in een rolstoel," zegt Stern, "maar ik bén geen rolstoel."
Via de Vacaturebank kwam ze in contact met een vrouw die een maatje zocht. "Ze is moeilijk lerend en vond het contact eerst doodeng omdat ik in een rolstoel zit. Maar laatst zei ze: het hoort gewoon bij je, ik zie ‘m helemaal niet meer."
Positief
Stern besluit: "Tussen ons klikt het zó goed dat we nu de beste vriendinnen zijn. We zien elkaar wekelijks. Ik heb een man en een dochter, maar weet ondanks dat heel goed hoe eenzaamheid voelt. Het is zeker in deze coronatijd belangrijk dat je mensen laat weten dat je aan ze denkt. Bijvoorbeeld door een kaartje te sturen. Ik houd van positief denken. Daarom ben ik ook vrijwilliger: het is een fijne gedachte dat ik iemand blij maak."