Dit jaar viert Goois Natuurreservaat het schaapscheerfeest met een video
BLARICUM De eerste zaterdag van juni viert het Goois Natuurreservaat (GNR) al 29 jaar het schaapscheerfeest samen met vele honderden bezoekers uit het Gooi. "Dit jaar vieren we het feest door de coronamaatregelen een beetje anders. We hebben een mooie korte film gemaakt over het schapen scheren, maar ook over het belang van begrazing op de heide."
"We hopen volgend jaar als vanouds het schaapscheerfeest weer te kunnen vieren."
Heideschapen
Drentse heideschapen en het Gooi zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De kudde werd eeuwen geleden vooral benut als ‘mestleverancier’ voor de gewassen op de akkers. Bomenkap en intensieve begrazing droegen bij aan het ontstaan van het heidelandschap waarvan we inmiddels zo zijn gaan houden.
"Nu, vele eeuwen later, hebben we de schapen weer nodig. Niet voor de mest, maar om ervoor te zorgen dat het open heidelandschap, met de bijbehorende flora en fauna, niet verandert in een grasvlakte." Zij eten namelijk de begroeiing weg die anders de heideplanten zou verdringen.
De schapen worden één keer per jaar in juni geschoren. Juni is al van oudsher de schaapscheermaand voor de kuddes die op de heide grazen. "Dat is niet zomaar. We hebben heel vaak vooraf aan de maand juni een warmere periode. De schapen zweten dan behoorlijk waardoor al het vuil dat op de huid zit, zoals zand en zaden, de wol in wordt gezweet. De huid wordt schoon, waardoor het scheren veel gemakkelijker gaat."
Johan Griffioen, beheerder begrazing en veeverzorging: “Als je de schapen niet zou scheren krijgen ze een enorme berg wol. De vacht van deze schapen weegt na een jaar al ongeveer drie kilo. Uiteindelijk zal de wol er deels door rui weer afvallen. Het grootste nadeel van niet scheren is dat er een onderlaag ontstaat met heel veel parasieten en luizen. Naast veel irritatie en jeuk veroorzaken deze beestjes ook ziekten die voor het schaap dodelijk kunnen zijn.”
Het scheren gebeurt tegenwoordig meestal elektrisch. Het Goois Natuurreservaat heeft ervoor gekozen om het oude scheerambacht te bewaren door de schapen met de hand te knippen. Het past bij de schaapskooi met het traditionele potstalsysteem. Een tijdrovende klus die behendigheid vraagt.
Scheren met een wolschaar is voor het schaap wel rustiger dan met een gonzende tondeuse. Ze moeten langer zitten, maar worden met zorg geknipt. Tijdens het scheren zit het schaap op zijn of haar achterste. Het is van belang dat ze geen grond onder de poten voelen. Ze geven zich dan volledig over en laten het knippen gelaten toe. Hoe rustiger de scheerder, hoe rustiger het schaap.