Het afgelopen jaar heb ik regelmatig door de straten van het Postiljon gewandeld op zoek naar de poëtische pianoklanken van een van de grootste meesterpianisten van onze tijd. Ik vond hem niet.
"U kent hem?", vroeg ik vorig voorjaar belangstellend aan de met een Slavisch accent sprekende dame naast mij in het concertgebouw. Even ervoor vertelde de NOS-vertaalster trots dat ze de in 1984 geboren Oekraïense kunstenaar had ontmoet en dat de klaviervirtuoos in Nederland woonde. "Waar?", vroeg ik belangstellend. "In Laren." "Laren?", riep ik verwonderd. Nieuwsgierig naar zijn adres kreeg ik er niet meer uit dan een geluid dat leek op ‘Postiljon’.
Twee jaar eerder had ik een onvergetelijk concert bijgewoond waarin hij met een fabelachtige techniek en als een wijze verteller componisten en composities met elkaar verbond en virtuoos vertolkte. Een oceaan van emoties. Dan weer vederlicht, humorvol en vol warmte, dan weer als een niet te stoppen orkaan vol passie, tragedie en droefheid. Een dertiger met een eeuwenoude Russische ziel. Bach, Haydn, Chopin Prokofiev, Rachmaninoff en Balakirev. Onvergetelijk. Het liet me niet los waar hij woonde. In het voormalige huis van het zusje van Jaap van Zweden misschien? Er kwam geen pianoklank uit.
Totdat ik hem een maand geleden in een flits op het Zevenend zag met zijn dochtertje achter op de fiets. "Mister Gavrylyuk", sprak ik hem aan. Hij reageerde verbaasd. "Mag ik u een keer opzoeken?" Ik kreeg zijn telefoonnummer. Alexander Gavrylyuk, Sacha voor intimi, woont sinds 2016 met zijn vrouw Zoki en dochtertjes Anna (8) en Olivia (5) in ons dorp
‘De nieuwe Horowitz’ geldt als een van de grootste muzikale ontdekkingen van de 21ste eeuw. Zeven jaar oud begon hij zijn pianostudie en debuteerde professioneel twee jaar later. Met een studiebeurs vertrok de 13-jarige Alexander naar Australie. Vijf jaar later kreeg hij als medepassagier een auto-ongeluk en onderging een hersenoperatie “Het gebeurde 5 minuten van het ziekenhuis. De neurochirurg voor wie het de eerste operatie was, heeft mijn leven gered. Ze heette dr. Erica Jacobson." Gavrylyuk las Stanislavsky en werd in alle opzichten een vrij mens. Hij won prestigieuze concoursen. Het Horowitz Internationaal Pianoconcours, het Japanse Hamamatsu Pianoconcours en meervoudig de Arthur Rubinstein Competition. Zoki en Alexander verhuisden van Australië naar Moskou – ’s winters van +35 naar -20 - waar Nikolai Petrov, de pianoreus met een fabelachtige techniek, zijn adviseur en ‘goeroe’ werd. Maar Zoki, afgestudeerd in kunstmanagement, wilde naar Europa. Na 7 maanden werd het Berlijn, waar hij de Duitse componisten en filosofie beter leerde kennen. Daarna koos het jonge gezin voor Laren: "De eerste indrukken? Meteen verliefd. Laren was - het was zomer - een charmant sprookje. We voelen ons hier thuis. We hebben een leuke buurt. Allerlei nationaliteiten. Natuurlijk komt de coronatijd ook bij ons hard aan. Al 6 maanden geen optredens, maar ik ben een optimistisch mens. Deze stille tijd - normaal ben ik 30% van het jaar thuis - is ook de gelegenheid om contact met onszelf te maken. Het leven gaat zo snel. Misschien is dit wel het moment om opnieuw met een frisse blik naar de dingen te kijken."