Twee erespelden op één kussen
WEESP - Betty Burggraaff kreeg donderdag de erespeld van verdienste van het CDA. Drie dagen eerder was Hans Burgggraaff thuisgekomen met de erespeld en erepenning van de Oranjevereniging. "Ja, het was hier thuis wel de week van de versierselen."
door André Verheul
Dat beide echtelieden in dezelfde week werden geëerd is volstrekt toeval. De samenloop maakt het allemaal nog bijzonderder. Vrijdag blikten ze terug in een interview op Radio Weesp (terug te luisteren via WeesperNieuws.nl).
Betty vertelt hoe ze bij het CDA verzeild raakte: "Het was vlak na ons trouwen, we woonden nog in Amsterdam, en Hans zei dat ik maar eens bij het CDA moest gaan kijken."
Hans: "Ja, maar waarom zei ik dat…?"
Betty: "Omdat ik overal wat over te zeggen had en vond dat er weinig van deugde van al die mannen in die pakken. Daarom zei Hans: ga dan zelf eens wat doen. Dus ik naar zo'n avond van het CDA. Daar trof ik een vrouw, zó bevlogen. Ze had overal te gekke antwoorden op."
"Na afloop bleef ik zitten om haar te complimenteren. Ze nodigde mij uit om koffie met een taartje te gaan eten - bij het Apollohotel, ik vergeet het nooit meer - en toen we een tijdje met elkaar gesproken hadden zei ze: we hebben altijd mensen nodig zoals jij."
Voorkeurstemmen
Het echtpaar Burggraaff verhuisde naar Weesp, waar Betty meer dan twintig jaar raadslid zou zijn. Een populair raadslid, want ze kreeg veel voorkeurstemmen. "Iemand van de PvdA zei eens: als jij ooit stopt, zakt het CDA twee zetels terug. Dat is inderdaad gebeurd. Ik heb genoten van mijn werk als raadslid. Ondanks dat er dingen waren waarvan je dacht: die man of vrouw is niet in orde. Ik had altijd wel teksten van binnenuit, nooit van papier, waarmee ik mensen aan het lachen maakte - of boos. Het was een spel, een mooi spel. Verder vond ik dat je als raadslid naar de burger toe moest. Ik ben erg bewogen van mensen naar wie niet goed geluisterd werd. Ik hielp ze dan met bijvoorbeeld een huisvestingsprocedure, soms kostte dat maanden. Maar dan zei ik: houd moed, we krijgen het voor elkaar. Ik vind dat je om mensen geven moet."
'Ik heb genoten van het raadswerk, het was een mooi spel'
Koninginnedag
Hans Burggraaff kwam in contact met de Oranjevereniging toen hij door een bestuurslid werd gevraagd om met zijn huisartspraktijk sponsor te worden. "Het was nog best een pittig bedrag, maar ik vond het leuk en deed het. Niet veel later zochten ze een voorzitter en konden ze niemand vinden die het aandurfde om bij de aubade voor een vol Grote Plein op het balkon te gaan staan. Voor mij was dat geen enkel probleem. Veel meer hoefde ik niet te doen, zeiden de bestuursleden tegen me. Nou, dat liep wel even anders", lacht Hans.
"Ik ben er ook ingestapt omdat er sprake van was dat de Oranjevereniging zou fuseren met het Sluis-en-bruggencomité. Ik vond dat niet goed, daarom besloot ik de Koninginnedag in Weesp wat op te poken en daar heb ik heel veel plezier aan beleefd. En ook veel mensen in Weesp hebben er plezier aan beleefd. Ik deed het niet vanuit een enorme koningsgezindheid. Ik ben wel geïnteresseerd in het koningshuis, maar het is niet zo dat ik allerlei blikjes en lepeltjes spaar."
Betty: "Wel, we hebben dozen vol van die troep."
Hans: "Dat krijg ik allemaal."
Geen Amsterdam
Onder leiding van Hans Burggraaff ontstond er op Koninginnedag een bescheiden, maar vrolijk familieprogramma in en rond het stadhuis. "We hebben van alles zelf bedacht: laarzen gooien, rollatorrace, je kunt het zo gek niet bedenken. Ik heb altijd gezegd: wij zijn Weesp en geen Amsterdam. Daar moet je ook niet tegenop willen. Het moest echt een Weesper feest worden. Toen een delegatie uit zusterstad Svitavy een typisch Weesper feest wilde meemaken, nodigde toenmalig burgemeester Hofkamp hen uit met Koninginnedag. Dus er een echt Weesper feest van maken is kennelijk gelukt."